Είναι τα αδεσποτάκια που συναντάμε στον δρόμο…γατάκια και σκυλάκια που διασχίζουν σαν αστραπή λεωφόρους, στο “παρά τσακ” να τα πατήσει κάποιο αυτοκίνητο…
Που ψάχνουν με μανία σακούλες σκουπιδιών και κάδους για να βρουν κάτι να φάνε.
Που τυχαίνει να αντιληφθούμε την ύπαρξη τους, γιατί τρίβονται στα πόδια μας όταν καθόμαστε στο παγκάκι, ή μας “καρφώνουν” με βλέμμα διαπεραστικό και φοβισμένο όταν τρώμε κάτι.
Είναι τα πλάσματα που δεν επέλεξαν να βρίσκονται στον δρόμο, είναι οι ταλαιπωρημένες ψυχές που έκαναν τον δρόμο σπίτι τους, γιατί αναγκάστηκαν. Και ΝΑΙ…ΕΙΝΑΙ ΔΙΚΗ ΜΑΣ ΕΥΘΥΝΗ!!!
Όλοι μας ευθυνόμαστε για τα αδεσποτάκια, άλλος λιγότερο και άλλος περισσότερο. Ευθυνόμαστε ως άνθρωποι, που αφήνουμε να διαιωνίζεται αυτή η τραγική κατάσταση. Γι΄αυτό και πρέπει τουλάχιστον να τα φροντίζουμε. Όσο και όπως μπορεί ο καθένας. Υιοθεσία…στείρωση…χώρος φιλοξενίας…ή απλώς λίγο φαγητό και λίγο νερό.
Και ειδικά το καλοκαίρι με την ζέστη.
Βάλτε ένα μπολάκι με λίγο νερό έξω από το σπίτι σας. Για τα αδεσποτάκια αυτού του κόσμου…ακόμη και τις δεκαοχτούρες που σταματούν για λίγο το πέταγμα τους και κατεβαίνουν να δροσιστούν.
ΛΙΓΟ ΝΕΡΟ ΚΑΙ ΦΑΓΗΤΟ έξω από τα σπίτια και τις δουλειές μας, για τα πλάσματα που δεν έχουν σπίτι.
Έχουν όμως τόσο μεγάλη καρδιά και ευγνωμοσύνη για όσους τα φροντίζουν!!!
