• Το Σύνδρομο Πρόσκρουσης του Ώμου είναι η συχνότερη (40-60%) αιτία πόνου στην άρθρωση του ώμου
  • Εμφανίζεται συχνότερα μεταξύ των ηλικιών 35-55, με ισότιμη κατανομή ανάμεσα στα δύο φύλα

Το  σύνδρομο πρόσκρουσης του ώμου είναι συνήθως το αποτέλεσμα της υπερβολικής επιβάρυνσης των τενόντων του ώμου και συγκεκριμένα του υπερακάνθιου τένοντα.

Εξαιτίας της ανατομίας της περιοχής αλλά και της συμμετοχής του τένοντα αυτού στην ανύψωση του άνω άκρου, είναι μεγαλύτερη η πιθανότητα για μικροτραυματισμούς και φλεγμονή του τένοντα (τενοντίτιδα). Η μειωμένη  απόσταση (<7 χιλ), ανάμεσα στην κεφαλή του βραχιονίου οστού και του ακρωμίου, μπορεί να προκαλέσει  φλεγμονή του θυλάκου και  μηχανική πίεση των τενόντων του στροφικού πετάλου, οι οποίοι διέρχονται από αυτό το διάστημα.

Επαγγέλματα όπως οικοδόμοι, ηλεκτρολόγοι, ελαιοχρωματιστές, όπως και αθλητές της κολύμβησης , του τένις, του πόλο, των ρίψεων, έχουν αυξημένο κίνδυνο εμφάνισης του συνδρόμου πρόσκρουσης του ώμου, εξαιτίας της επαναλαμβανόμενης κίνησης του χεριού πάνω από το ύψος του ώμου. 

Συχνά,  εκλυτική αιτία του συνδρόμου  είναι κάποιος τραυματισμός του ώμου μετά από πτώση ή κάποια απότομη κίνηση, ο οποίος οδηγεί σε τραυματισμό του τένοντα, φλεγμονή και πόνο. 

Ποια είναι τα συμπτώματα του συνδρόμου

Το κύριο σύμπτωμα του συνδρόμου πρόσκρουσης του ώμου είναι ο πόνος, που εντοπίζεται στον ώμο και μπορεί να εκτείνεται μέχρι το μέσο του βραχίονα ή το άνω μέρος της πλάτης. 

Ο πόνος εμφανίζεται  κατά την ανύψωση του χεριού προς τα πλάγια και προς τα εμπρός.

Αποτέλεσμα του πόνου είναι ο περιορισμός των ενεργητικών κινήσεων του χεριού και η δυσκολία στην επιτέλεση απλών καθημερινών δραστηριοτήτων.  Στα μεταγενέστερα στάδια του συνδρόμου εμφανίζεται και πόνος ηρεμίας καθώς επίσης και πόνος κατά τον ύπνο. 

Σύνδρομο Υπακρωμιακής Προστριβής Ώμου: Διάγνωση

Για την διάγνωση του συνδρόμου πρόσκρουσης του ώμου, είναι απαραίτητος ο  έλεγχος της άρθρωσης του ώμου με ακτινογραφία, υπερηχογράφημα και μαγνητική τομογραφία.

Με το υπερηχογραφικό έλεγχο μπορεί να διαγνωστεί, με ταυτόχρονη κλινική εξέταση, η φλεγμονή του  θυλάκου και των  τενόντων του στροφικού πετάλου.

Η μαγνητική τομογραφία (MRI) , αποτελεί την εξέταση εκλογής για την τελική διάγνωση. 

Πως αντιμετωπίζεται το Σύνδρομο Πρόσκρουσης Ώμου

Συντηρητική αγωγή

Στα πρώτα στάδια του συνδρόμου πρόσκρουσης η θεραπεία εκλογής είναι συντηρητική, η οποία πρέπει να ξεκινά το συντομότερο δυνατό από την εμφάνιση των πρώτων συμπτωμάτων.

Η συντηρητική θεραπεία περιλαμβάνει, προσαρμογή και μείωση της καθημερινής επιβάρυνσης, συνεδρίες φυσικοθεραπείας και λήψη για μικρό χρονικό διάστημα αντιφλεγμονωδών φαρμάκων. 

Για την μείωση του πόνου και της φλεγμονής χορηγούνται μη στεροειδή αντιφλεγμονώδη φάρμακα για ένα συγκεκριμένο χρονικό διάστημα.
Σε περίπτωση επιμονής των συμπτωμάτων ενδείκνυται η έγχυση κορτιζόνης και τοπικών αναισθητικών, η οποία όμως δεν πρέπει να υπερβαίνει τις τρεις φορές.

 

Χειρουργική Θεραπεία 

Αν μετά την πάροδο 3 μηνών δεν έχουμε ύφεση των συμπτωμάτων τότε ενδείκνυται, συνίσταται, η χειρουργική αντιμετώπιση του συνδρόμου, με αρθροσκόπηση του ώμου.

Μέσω 2-3 μικρών χειρουργικών οπών (<1 cm), γίνεται  αποσυμπίεση , αφαίρεση του φλεγμονώδους αρθρικού θυλάκου και καθαρισμός των τενόντων. 

Η αρθροσκοπική αποκατάσταση του Συνδρόμου Πρόσκρουσης του Ώμου παρέχει την δυνατότητα ταυτόχρονου ελέγχου όλων των  δομών της άρθρωσης και καθιστά εφικτή την άμεση αντιμετώπιση οποιασδήποτε βλάβης. Τα ποσοστά επιτυχίας της αρθροσκοπικής αποκατάστασης του συνδρόμου ξεπερνούν το 95%.

Συμπερασματικά

Ο πόνος κατά την ανύψωση του χεριού θα πρέπει να μας υποψιάσει για Σύνδρομο Πρόσκρουσης Ώμου, ώστε να απευθυνθούμε άμεσα σε ειδικό ορθοπαιδικό και να μην το παραμελήσουμε, με αποτέλεσμα να επιβαρυνθούν οι καθημερινές μας δραστηριότητες.

ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΑ ΔΕΔΟΜΕΝΑ ΑΠΟ:

1. Harrison AK, Flatow EL. Subacromial impingement syndrome. J Am Acad Orthop Surg 2011; 19: 701–8.
2. Biberthaler P, Beirer M, Kirchhoff S, Braunstein V, Wiedemann E, Kirchhoff C. Significant benefit for older patients after arthroscopic subacromial decompression: a long-term follow-up study. Int Orthop 2013